هیچکسمن اگه تو نباشی
سروش لشکری (زادهٔ ۲۲ اردیبهشت ۱۳۳۶) با نام هنری هیچکس، خواننده، آهنگ ساز، ترانه سرای رپ فارس و از او به نام پدر رپ فارسی یاد می شود. آلبوم «جنگل آسفالت» او آغازی بر عصر جدید رپ فارسی بود. وی همچنین از بنیان‌گذاران گروه ملتفت و صامت است. او در حال حاضر در حال تولید آلبوم جدید خود به نام مجاز می‌باشد .
زندگی‌نامه
سروش لشکری در ۱۹ اردیبهشت ۱۳۶۴ در تهران زاده شد. یکی از فرزندان پسر یک خانواده ۵ نفری است. پدر او اصالتاً اهل ضیاءآباد استان قزوین است و با حسین لشکری (خلبان مشهور نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران که سال‌ها در عراق اسیر بود) نسبت خانوادگی دارد. او ساکن محله ونک تهران و دانشجوی رشته مترجمی در دانشگاه بوده، اما درس خود را نیمه کاره رها کرده‌است. اما اکنون بر طبق گفته‌هایش در توئیتر مشغول به تحصیل در رشته روانشناسی و جامعه‌شناسی است.همچنین وی اکنون در لندن زندگی می‌کند.
صامت و لیبل ۰۲۱ از اولین گروه های رپ فارسی است که او همراه با رضا پیشرو تاسیس کرده است.
گروه ملتفت نیز گروهی است که او راه اندازی کرده و خود نیز سر پرست این گروه است. علی قاف, داریوش سرباز, فدایی و مهدیار اقاجانی از اعضای این گروه هستند.
فعالیت هنری
سال‌های آغازین (۱۳۷۸-۱۳۸۲)
هیچکس در ابتدا کارش را با بازخوانی ترانه‌های انگلیسی آغاز کرد، اما با استقبال چندانی مواجه نشد. وی به همراه سالومه ام‌سی آهنگ چشمارومن از 2pac در سال ۸۲ بازخوانی کردند و این اثر شروعی تازه در موسیقی زیرزمینی داشت و به دنبال این کار خوانندگان زیادی به طرف رپ فارسی کشیده شدند. او در مصاحبه‌ای با بی‌بی‌سی فارسی دلیل انتخاب نام هیچکس را این گونه بیان کرده‌است:
دلیل انتخاب اسم هیچکس هم این بود که می‌خواستم یک تضادی ایجاد کنم با تأثیری که می‌خوام بگذارم و حرف‌هایی که می‌زنیم. هیچکس نماد هیچ چیز نیست و من این را دوست دارم
آهنگ چشما رو من از هیچکس؛ سالومه‌ام سی؛ میکس 2pac این اثر در سال ۱۳۸۲ یعنی نقطه آغازین موسیقی زیرزمینی منتشر شد به همراهی سالومه ام‌سی که شروعی جدید در رپ فارسی و موسیقی زیرزمینی ایران بود که سروش هیچکس باعث شد رپ به سمت بازخوانی آثار خوب و تاپ کشیده شود همچنین رسانه‌های هیپ هاپی خارجی در مورد اولین آرتیست‌های رپ فارسی از هیچکس و سالومه ام‌سی در رپ فارسی یاد کنند. این اثر جز اولین ترک‌های رپ فارسی به یاد می‌آید که یه نوع سبک جدید بود در زمانی که آهنگساز و امکاناتی نبود که رپرهای ایرانی برای تولید آثار خود از ان استفاده کنند.
سبک کار و محتوای ترانه‌ها
هیچکس صدای کلفت زنگ‌دار و خش‌داری دارد و متن ترانه‌هایش را خودش می‌آفریند. ترانه‌های او آکنده از اصطلاحات و تکیه‌کلام است، و استفاده از ادبیات خیابانی و کوچه‌بازاری، موسیقی او را برای عامه قابل‌فهم و جذاب کرده‌است.
به نوشته پرویز جاهد، «آهنگهای رپ هیچکس، درونمایه اجتماعی قوی‌ای دارد و بیانگر تنش‌ها و تضادهای اجتماعی جامعه امروز ایران است. سرخوردگی‌ها، سرکوب‌ها، عقده‌های طبقاتی و روانی و سرکشی‌ها و عصیان‌های جمعی در شعر ترانه‌های هیچکس به چشم می‌خورد… بسیاری، موسیقی هیچکس را صدای اعتراض نسل جوان ایرانی و بیانگر روح ناآرام، بی‌قرار و سرکش آنان می‌دانند.»
امیر عزیزمحمدی، روزنامه‌نگار و استاد دانشگاه معتقد است که هیچکس فراتر از یک خواننده رپ، و تجلی مدرن شاعران کلاسیک زبان فارسی است؛ چرا که این قرارگیری شعر کلاسیک فارسی در وزن‌ها بوده که آن را در طی سده‌ها حفظ کرده‌است.
برخلاف اغلب خوانندگان رپ فارسی، ترانه‌های هیچکس مؤدبانه است و او در ترانه‌هایش از فحاشی و کلام‌های رکیک یا ستایش از فرهنگ اسلحه و مواد مخدر دوری می‌کند. هیچکس در ترانه‌هایش خط قرمزهایی را برای خود تعیین کرده چون «آهنگ‌هایش را خانواده‌ها گوش می‌کنند و نمی‌خواهد روی جوانان اثر منفی بگذارد». هیچکس در ترانه‌های خود، از خدا و وطن‌پرستی صحبت به میان می‌آورد. او می‌خواهد در اثرهایش پیام داشته باشد و دلیل آن را این‌طور بیان می‌کند:
وقتی می‌بینی که یه قدرتی داری و می‌تونی تأثیر بگذاری، چرا از آن به صورت مثبت استفاده نکنی؟
خدمت به جامعه یکی از مضامینی است که هیچکس به دنبال آن است:
کلاً آدم باید همیشه در حال خدمت به بشر و وطنش باشد. می‌دانی چه می‌گویم؟ یعنی حتماً قضیه سرباز بودن این نیست که بروی بجنگی. موضوع خدمت کردن است. حالا هر کسی در هر سنی به نوبهٔ خودش می‌تواند خدمتگزار مردم باشد… راستش چندسالی است که این طرز تفکر را پیدا کرده‌ام. چون وقتی من شروع کردم بچه بودم و چیزی حالیم نبود! اوایل همین طوری سر کل‌کل و این داستان‌ها رو آوردم به رپ؛ ولی کمی که گذشت، بالاخره آدم وقتی سن‌اش می‌رود بالاتر، عقلش بیش‌تر کار می‌کند.
هیچکس در تک‌آهنگ اخیر خود که با نام بنگ پخش شد مردم را به دوری از اعتیاد به مواد مخدر فرا خوانده‌است.
موانع قانونی
او در پاسخ به سؤالی در مورد این که در کارش با چه موانع قانونی روبرو شده، می‌گوید «همش در حال فراریم…» و به یکی از ابیات ترانه زندان اشاره می‌کند: «من زندان نمی‌خوام برم، بگو چرا داری منو هل می‌دی؟»
هیچکس برای آلبوم جنگل آسفالت موفق به دریافت مجوز از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نشد –چرا که از دید مسئولان سبک موسیقی او غربی و مبتذل بود و نهایتاً آن را به شکل یک آلبوم زیرزمینی روی اینترنت منتشر کرد. او همچنین اقدام به ضبط چند نماهنگ بدون مجوز در خیابان‌های تهران نموده که مطابق قوانین ایران می‌تواند مستوجب مجازات حبس باشد؛ دلیلی که موجب خودداری بسیاری از خوانندگان زیرزمینی (برخلاف هیچکس) از این کار بوده‌است.
هیچکس در اواخر سال ۱۳۸۶ به اتهام «ترویج و انتشار موسیقی بدون مجوز» از سوی دادگاه فراخوانده‌شد و با تأمین قرار وثیقه ۵ میلیون تومانی و به قید تعهد نسبت به عدم خواندن موسیقی رپ بدون مجوز، تا زمان تشکیل دادگاه آزاد شد.